Γράφει η Μουρατίδου Σοφία…
Γιορτή του πατέρα; Υπάρχει; Πότε είναι η ημερομηνία; Ερωτήματα που λίγο πολύ αρκετοί έχουμε θέσει στους εαυτούς μας ή έχουμε ακούσει να τίθενται! Πόσοι από εμάς άραγε γνωρίζουμε αυτή τη γιορτή και πότε μάθαμε την ύπαρξή της; Αντιθέτως, φαίνεται ότι οι περισσότεροι γνωρίζουμε το πότε γιορτάζουν όλες οι μανούλες! Κι αν ακόμα το ξεχάσουμε, διαφημίσεις στα ΜΜΕ, προετοιμασία δώρων από τα παιδιά στα σχολεία με την προτροπή των δασκάλων και ανθοπωλεία με αφίσες φροντίζουν να την υπενθυμίζουν μέρες πριν. Κι αυτό είναι τόσο γλυκό κι όμορφο για τις μητέρες…
Όμως τι γίνεται με τους πατεράδες και τη γιορτή που έχει αφιερωθεί σε αυτούς και γιορτάζεται την Τρίτη Κυριακή του Ιουνίου κάθε χρόνο; Μια ημέρα τόσο σημαντική, όμως αρκετά παραγκωνισμένη ακόμα. Μια γιορτή τόσο ξεχωριστή όσο ξεχωριστός είναι και ο ρόλος του πατέρα στην οικογένεια και στην ανατροφή του παιδιού. Δυστυχώς, μέχρι πρόσφατα, ο ρόλος του πατέρα είχε υποτιμηθεί πολύ. Αυτό γίνεται αντιληπτό ακόμα και από τις έρευνες, οι οποίες ελάχιστα ασχολούνταν με τον πατρικό ρόλο στην οικογένεια, ενώ έμφαση δινόταν πάντα στη μητέρα σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Τις τελευταίες δεκαετίες όμως, αυτή η οπτική τείνει να αλλάζει, με την πιο ενεργό συμμετοχή των μπαμπάδων στην ανατροφή των παιδιών και τα ερευνητικά δεδομένα αυξάνονται, τονίζοντας τη θετική επίδραση αυτής της ενασχόλησής τους. Πιο συγκεκριμένα, όσο περισσότερο εμπλέκονται οι μπαμπάδες στην καθημερινότητα των παιδιών τους και είναι φροντιστικοί τόσο περισσότερο αναπτύσσονται εκείνα γνωστικά, συναισθηματικά και κοινωνικά. Χτίζοντας ένα παιδί τη σχέση όχι μόνο με τη μητέρα του, αλλά και τον πατέρα του, από τη βρεφική του ηλικία, δημιουργείται ένας πιο ασφαλής δεσμός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να αναπτύσσει μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση, να αναλαμβάνει περισσότερες πρωτοβουλίες και να καλλιεργεί καλύτερες σχέσεις με τους γύρω του. Το παιχνίδι με τον πατέρα και η αλληλεπίδραση μαζί του ενισχύει τα παραπάνω, καθώς το παιδί μαθαίνει να εκφράζει τα συναισθήματά του, να διαμορφώνει τη συμπεριφορά του και να εκπαιδεύεται σε δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.
Ένας φροντιστικός πατέρας αποτελεί επίσης ένα πολύ καλό πρότυπο άντρα για τα παιδιά του στην παιδική και εφηβική ηλικία τόσο για το γιο, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να υιοθετήσει θετικές συμπεριφορές (μέσω της μίμησης προτύπου) όσο και για την κόρη, η οποία μαθαίνει να σχετίζεται πιο θετικά με το άλλο φύλο.
Παράλληλα, έρευνες έφεραν στο φως πως οι σχολικές επιδόσεις συνδέονται με την εμπλοκή του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών του, με τα τελευταία να εμφανίζουν καλύτερες λεκτικές δεξιότητες και περισσότερες ακαδημαϊκές επιτυχίες.
Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα προαναφερθέντα, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ο χρόνος που περνάει ένα παιδί με τον πατέρα του είναι πολύτιμος τόσο για την υγιή ανάπτυξή του όσο και γιατί δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσει πιο ουσιαστικά ο ένας τον άλλον. Παρότι όμως, η παρουσία του πατέρα είναι εξίσου καθοριστικής σημασίας όσο και της μητέρας, φαίνεται ότι ακόμα δεν αντιμετωπίζονται το ίδιο. Είναι σημαντικό λοιπόν να ενισχύσει ο καθένας από εμάς τον πατρικό ρόλο, τόσο στην κοινωνία όσο και ο καθένας ξεχωριστά, ενθαρρύνοντας τους μπαμπάδες να είναι πιο συμμετοχικοί και συμπεριλαμβάνοντας τους στην καθημερινότητα, ακόμα και στα πιο απλά πράγματα.
Γιατί μπορεί για τον καθένα η μητέρα του να είναι μοναδική, αλλά το ίδιο ισχύει και για τον πατέρα!
Πηγές
https://www.psychologytoday.com/blog/the-long-reach-childhood/201106/the-importance-fathers
http://www.prb.org/Publications/Articles/2000/HowInvolvedAreFathersinRaisingChildren.aspx
